දරුණුද මෙතරම් සුන්දර ප්‍රේමය .....
ඇයි හඩවන්නේ මේ තරම්ම අද ........

හමුවේනම් ඈ පෙර සේ එක දවසක් මේ බවේ .......  
පවසනවා ලංවී මා විදි දුක ජිවිතේ .......

සෙබළාණනේ ඔබ මැරුනා නොවේ ....
කුසුමක් වෙලා ඔබ පිපුනා හදේ ..... 

කතරට වහින වැස්ස සේ මල් වැසි ආවා........
සුළගට සලිත ළිය වැලක් ලා දලු පෑවා......  

උසාවි බිම අපි දෙදෙනා දෙපැත්තට කලා .......
ඔබේ අහංකාර කුලුදුල් පෙම මට දුක් දුන්නා ......  

මේ බස් නැවතුම පෙර හැම දිනකම .......
අප හමු උන හැටි දැන උන්නේ .......

ඔබේ දෑස දැකගත්තෙමි 
සදැ කලෙක ළදුනේ..... ළදුනේ....  

පුන් සද පසුපස මුවාවෙලා .......
රැ අහසේ මුලු ලොවට හොරා ...... 

එදා වගේ අදත් පොද වැස්ස වැටෙනවා......
මල් පිපුණ ගහ ගාව තවම ඉඩ තියනවා.......   

දුක හාදු දේවි වැලපෙන හිතට......
ඔබ ඈත යාවි පවනක් ලෙසට......    

බෝල් පිණි වෑහෙන වෙලාවේ........
ඔබගෙන් සමුගෙන යායුතු වේ.......

කිසිවක් කියන්නේ නෑ මා පෙරදා මෙන්........
අපේ ආදරේ ඔබගෙන් ගිලිහිලා දැන්.........  

නෙතු සැලුනා කඳුලින් දෑස පීරී ....... 

ඔබ සිටියා කවුලුව ළගටම වී .......

හිත පිලිගන්නේ නැහැ තවත්.....
දුක මට දුන්නේ ඔබ කියා........